Thuiskomen in verbinding – een reis over loslaten en echt gezien worden
15 mei 2025
Het was even stil aan deze kant. Tijd voor aandacht. Aandacht voor mezelf. De mensen die mij kennen, weten hoe graag ik in beweging ben. Naast hardlopen en yoga, ben ik ook fan van Zumba, een fitnessprogramma dat is gebaseerd op Latijns-Amerikaanse dans, zoals de salsa, merengue, axé, samba en cumbia. Vorig jaar ging ik voor het eerst mee naar op Zumba-reis, in Girona, Spanje. Een heerlijke bestemming, zonovergoten dagen vol muziek en dans.
Toch voelde ik vooral iets anders: spanning. Niet vanwege het dansen – dat had ik wel onder de knie – maar vanwege iets veel kwetsbaarders. Het verbinden met andere vrouwen. Mezelf laten zien in de gesprekken.
Wat zouden ze van me denken? Zou ik genoeg zijn? Zou ik passen?
Ik merkte hoe spannend het was om écht aanwezig te zijn. Niet alleen lichamelijk, maar ook emotioneel. Want op het moment dat je jezelf laat zien, kun je ook geraakt worden. Of afgewezen. En dus hield ik nog wat afstand. Ik deed mee, maar hield me op de vlakte. Ik observeerde, lachte mee, maar beschermde mezelf.
Dit jaar was dat anders. Zodra ik aankwam, voelde het als thuiskomen. Dezelfde plek. Dezelfde setting. Maar ik was veranderd. Ik liet mezelf zien, ook in mijn kwetsbaarheid. Ik voelde me veilig in de groep. Bij en door de vrouwen. Gezien. Gehoord. Verbonden.
Iedereen komt zichzelf tegen in de gesprekken met anderen
Er is iets magisch aan een groep vrouwen die samenkomt. Zeker als het niet alleen om praten gaat, maar om bewegen, dansen, zweten, lachen. Er ontstaat een natuurlijke bedding waarin je masker makkelijker afvalt. Waarin je voelt: ik hoef niets te bewijzen. Ik mag gewoon zijn. En juist dan gebeurt er iets bijzonders.
Want in die veilige ruimte, in de verbinding met de ander, kom je jezelf tegen.
Een blik, een verhaal, een stilte tussen twee zinnen – ze spiegelen je iets. Je herkent jezelf in de ander. Of juist niet. Maar altijd nodigt het uit om dieper te kijken. Naar binnen.
Wat raakt me hier?
Wat houd ik vast?
Wat mag ik loslaten?
De 7 pijlers van mindfulness – met loslaten als sleutel
Deze reis voelde voor mij als een praktijkvoorbeeld van wat ik zo vaak deel in mijn sessies: de principes van mindfulness. Op basis van mijn eigen ervaring met ziek zijn en herstel heb ik de 7 mindfulness principes geïntegreerd in mijn leven.
Leven in Balans: De Kracht van Mindfulness en Eigen Inzichten
De zeven mindfulness principes van Jon Kabat-Zinn – niet-oordelen, geduld, een frisse blik, vertrouwen, niet-streven, acceptatie en loslaten – vormen voor mij de basis van een bewust en vervuld leven. Deze principes hebben me geholpen tijdens mijn proces van ziek zijn en herstellen. Maar meer nog: ze hebben me geleerd hoe ik in balans kan blijven, ook als het leven stormachtig is. Ze vormen voor mij geen theorie, maar een manier van zijn, geworteld in ervaring, pijn, herstel én groei.
In de loop der jaren ben ik deze principes gaan aanvullen met mijn eigen inzichten. Ik ontdekte dat het naleven van deze waarden mij pas echt draagt wanneer ze verankerd zijn in het dagelijks leven – in mijn gewoontes, keuzes en innerlijke houding. Daarom heb ik ze voor mezelf ingedeeld in twaalf categorieën, verspreid over vier grotere thema’s: Leven in Balans, Vaste Gewoontes en Routines, Gedragsverandering, en Verandering in Voelen en Overtuigingen Loslaten. Elk van deze gebieden helpt me om mindfulness niet alleen te beoefenen op het meditatiekussen, maar ook in de keuken, op het werk, in relaties en op momenten van twijfel of verdriet.
Leven in balans betekent voor mij niet dat alles altijd even licht en harmonieus is. Het leven kent pieken en dalen – dat hoort erbij. Wat mindfulness mij heeft geleerd, is dat ik deze bewegingen niet hoef te controleren of vermijden. Ik mag erin meebewegen, terwijl ik stevig geworteld blijf in mijn eigen waarden en gewoontes. Door met aandacht aanwezig te zijn, ontwikkel ik een soort innerlijk kompas. Een zachte kracht die mij helpt navigeren, zelfs wanneer het even donker is.
Wat ik iedereen gun, is om dit pad ook te bewandelen. Niet omdat het alle pijn wegneemt, maar omdat het je uitnodigt om die pijn te dragen met zachtheid en kracht. Om het leven aan te gaan in dankbaarheid. Om te zien wat er wel is. Om stil te staan bij het moois dat zich soms onverwacht aandient. En om te ontdekken dat je, midden in de chaos, altijd weer kunt thuiskomen bij jezelf.
Zonder oordeel.
Met acceptatie.
Met mildheid.
En vooral: met de bereidheid om los te laten. Want loslaten gaat niet over ‘even iets achter je laten’. Het gaat over durven voelen wat je vasthoudt. Een oud patroon, een overtuiging, een angst. En stap voor stap leren om het ruimte te geven. Niet door het weg te duwen, maar door het te erkennen.
Beweging en ademhaling zijn hierin goud waard. Ze brengen mij uit mijn hoofd en in mijn lijf. En precies daar – in je lijf – liggen vaak de antwoorden. Daar zit opgeslagen wat we zolang hebben vastgehouden. Dit is ook de basis van de Minfdul Movement coaching die ik zelf heb ontwikkeld. Het is mijn leidraad voor een vervuld leven: bewegen & leven, zonder prestatiedruk, en tegelijk ruimte voor ontspanning, opladen en meer balans. In de natuur, met aandacht, voor mezelf.
En soms… is er meer nodig
Soms lukt het niet om los te laten. Omdat het te diep zit. Te oud is. Te pijnlijk. Dan helpt het om een laag dieper te gaan. Daarom begeleid ik vrouwen niet alleen op basis van de principes van Mindfulness en als mindfulness coach maar ook met de Body Mind Release methode.
Een unieke methode ontwikkeld door Hans de Waard, die gericht is op het loslaten van ballast: beperkende overtuigingen, opgeslagen emoties, innerlijke blokkades. Niet door te praten, maar door bewust te voelen, te erkennen en te transformeren. Want jij mag loslaten wat niet meer van jou is. Zodat er ruimte komt voor wie jij wél bent. Voor lichtheid. Voor kracht. Voor verbinding.
Voel jij dat het tijd is om iets los te laten?
Ik begeleid je graag – met aandacht, zachtheid en respect voor jouw proces. Of dat nu via beweging, mindfulness of Body Mind Release is: jij hoeft het niet alleen te doen.
Laat het me weten als je voelt: dit raakt iets in mij.
Je bent welkom. Precies zoals je bent.